Μέρα 27η

Είχαμε μείνει σε εκείνο το τηλεφώνημα που θα γινόταν στην κυρία Παρασκευή Κυριακουλάκη, την εκπαιδεύτρια που με βαθιά γνώση της ψυχολογίας των σκύλων και με απόλυτο σεβασμό στην προσωπικότητα τους έχει βοηθήσει ουκ ολίγα σκυλιά να ξαναβρούν τη χαμένη τους ισορροπία.

Η πρώτη γνωριμία με τη Βιβή έγινε σε ένα χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης όπου εγώ πάσχιζα να εξυπηρετήσω τον κόσμο που περνούσε μπροστά από τον πάγκο που είχα αναλάβει έχοντας μαζί μου τη Ρόξυ, ένα μικρόσωμο σκυλάκι που φιλοξενούσα τότε, το οποίο γαύγιζε σα δαιμονισμένο σε όποιον τολμούσε να μας πλησιάσει!

Ξαφνικά, εμφανίζεται μπροστά μου η Βιβή και με τον χαρακτηριστικό, αποφασιστικό της τόνο μου λέει: “Μπορώ να το κάνω μια βόλτα;”. Έχοντας μια ανεξήγητη αίσθηση ότι ήταν αδύνατο να αρνηθώ της έδωσα το σκυλάκι. Ε! Μετά από περίπου μισή ώρα η Βιβή επέστρεψε με μια Ρόξυ τόσο ήρεμη που νόμισα ότι επρόκειτο για την δίδυμη αδερφή της, ανακοινώνοντάς μου ότι στη βόλτα, εκτός των άλλων, η Ρόξυ είχε βρει και νέα οικογένεια!

Αυτή είναι η Βιβή! Χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες προτείνει τρόπους, βρίσκει λύσεις και έχει ένα πείσμα να τα καταφέρει εκεί που οι άλλοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια.

Όπως καταλαβαίνετε δεν της πήρε και πολύ να δεχτεί να αναλάβει τον Μαμπρούκ. «Θέλω να το κάνουμε για να δει ο κόσμος ότι γίνεται! Ότι το ζώο είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αποτινάξει από πάνω του τα δεσμά των κακών προηγούμενων εμπειριών και να αρχίσει από το μηδέν! Είναι σαν ένα κακό μπιφτέκι που θέλει να φτύσει αλλά δεν ξέρει πως. Αρκεί να του δείξει κάποιος τον τρόπο!»

Ο Μαμπρούκ κλείνει σήμερα 20 μέρες δίπλα στη Βιβή. Η πρόοδός του είναι αξιοσημείωτη αλλά θα σας μιλήσω για αυτή σε επόμενη ανάρτηση. Προς το παρόν απολαύστε το βίντεο από το πρώτο του μπάνιο στα χέρια της Βιβής!

https://www.youtube.com/watch?v=CE57T2NvxX8&feature=youtu.be

Επιστροφή...

Ναι! Ξέρω! Έχει περάσει υπερβολικά πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ενημέρωσα το ημερολόγιο του Μαμπρούκ! Ένας καλός βιογράφος, αν θέλει να είναι συνεπής με το έργο του, θα πρέπει να ακολουθεί κατά πόδας το άτομο που βιογραφεί. Να μη χάνει στιγμή από τη ζωή του.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και οι βιογράφοι έχουν δική τους ζωή η οποία καμιά φορά τους επιφυλάσσει γεγονότα που τους ξεπερνούν! Κάτι τέτοιο συνέβη και σε μένα.

 Αφού λοιπόν ζητήσω συγγνώμη για την πολυήμερη απουσία και αφού μου επιτρέψετε να στείλω και από εδώ ένα πικρό αντίο στην αγαπημένη μου γατούλα Μπελίσα (όχι… δε θα κλάψεις!!!) δηλώνω έτοιμη να συνεχίσω το ημερολόγιο του Μαμπρούκ!

Μέρα 6η

"Να βρεις τον άνθρωπό σου...!"

Μπορεί να ζήσεις όλη τη ζωή σου ψάχνοντάς τον και πάλι να φτάσεις στο τέλος χωρίς να τον έχεις ποτέ σου συναντήσει. Είναι και θέμα τύχης, λέει ένας καλός φίλος...

Για τους σκύλους όμως αυτές είναι περιττές ανθρώπινες πολυπλοκότητες ή ίσως να είναι αρκετά σοφοί ώστε να μην αφήνουν τα σημαντικά ζητήματα στην τύχη! 

Μου έδωσες λίγη προσοχή; Είσαι καλός.

Μου χάρισες ένα χάδι; Σε συμπαθώ πολύ.

Με τάισες; Αρχίζω να ερωτεύομαι!

Μου πρόσφερες μια γωνιά στο σπίτι σου; Βρήκα τον άνθρωπό μου!!!

Ο Μαμπρούκ φαίνεται οτι περιφερόταν τόσο καιρό με τον ασήκωτο εξοπλισμό της ανασφάλειάς του προσπαθώντας να βρει κάπου να τον εναποθέσει. Εγώ του πρόσφερα την ευκαιρία που ζητούσε και να 'μαστε τώρα, μόλις έξι μέρες μετά, να παριστάνω εγώ, άθελά μου, τον "άνθρωπό του" και αυτός να μην έχει μάτια παρά μόνο για μένα.

Μάτια για μένα και...δόντια για όλους τους άλλους! 
Όποιος κινείται γύρω μας είναι πιθανή απειλή, όποιος μπαίνει στο σπίτι είναι εισβολέας, όποιος απλώνει το χέρι να με χαιρετίσει θέλει να μου κάνει κακό...

Κάθε "επίθεση" που επιχειρεί ο Μαμπρούκ είναι μια καρφιτσούλα στην καρδιά μου. Με τέτοιες αντιδράσεις δεν θα μπορέσει να βρει σπίτι και εγώ δεν έχω αρκετό χρόνο για να προσπαθήσω να τον διορθώσω. Σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία και έρχονται τα κορίτσια μου από τις διακοπές. Με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι και ένα ασταθές σκυλί, μια στιγμή απροσεξίας μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλο κακό.

Αν μπορεί ένας άνθρωπος να βοηθήσει αυτός είναι η Βιβή. Ο φύλακας άγγελος των σκύλων που από άλλους θεωρήθηκαν χαμένες περιπτώσεις. Τηλέφωνο αύριο πρωί και βλέπουμε....

Μέρα 2η

Και τώρα οι δυο μας! Οι προκλήσεις αμέτρητες… 

"Φοβάμαι να μπω στο αυτοκίνητο….φοβάμαι να βγω…φοβάμαι αυτό το κορδόνι που μου έδεσες στο λαιμό…φοβάμαι αυτή που με ανέβασε στο μεταλλικό τραπέζι και με πασπατεύει…φοβάμαι να μπω σ’αυτό το μαγαζί που μου λες ότι πουλάει πράγματα για μένα… φοβάμαι να κάνω τσίσα όσο με έχεις έτσι δεμένο… φοβάμαι να μπω στο ασανσέρ…φοβάμαι να περάσω την πόρτα του σπιτιού σου…φοβάμαι να περάσω από την μπαλκονόπορτα…φοβάμαι την τηλεόραση… ..........φοβάμαι που φοβάμαι…. φοβάμαι.....

Ίσως όμως κάτι έχω αρχίσει να μην το φοβάμαι και τόσο…... Εσένα…. (;;;) "

Μέρα 1η

Λέω μέρα πρώτη γιατί από κάπου πάντα πρέπει να αρχίζεις το μέτρημα όταν ξεκινάς ένα ταξίδι. Για τον Περσέα έχουν κυλήσει κι άλλες μέρες πολλές, σχεδόν αμέτρητες, πριν απ’ αυτήν. Μέρες μοναξιάς, ανασφάλειας, φόβου και πείνας. Σίγουρα και κάποιες ομορφότερες παλαιότερα. Τότε που πιθανώς είχε σπίτι και αφεντικό. Οι μέρες της ζωής του. Στο δικό του μυαλό όλες μοιάζουν «παλιά». Ακόμη και η χθεσινή! Γιατί οι σκύλοι έχουν την ζηλευτή ιδιότητα να ζουν την κάθε μέρα σαν να μην υπήρξε χθες. Χτίζουν συμπεριφορές και αυτόματες αποκρίσεις με βάση τα βιώματά τους αλλά είναι έτοιμοι πάντα να αρχίσουν από το μηδέν αν τους δοθεί η ευκαιρία.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από το μηδέν και ας ξανασυστηθούμε! «Περσέας»! Πολύ βαρύ το όνομα ενός ήρωα για σένα φιλαράκο! Εγώ θα πάρω αυτό το βάρος απ’ τις πλάτες σου! Εξάλλου ο Περσέας μέχρι χθες ήταν ένας τύπος που φοβόταν και εμείς είπαμε να αρχίσουμε από την αρχή και να ξεχάσουμε όλα αυτά που ήταν ή νόμιζε ότι ήταν! 

Από εδώ και πέρα θα είσαι ο Μαμπρούκ. Μαμπρούκ - «Ο σκύλος μιας ζωής» του Ζαν-Πιέρ Υτέν. Όταν, εκεί γύρω στην εφηβεία, διάβασα το υπέροχο αυτό βιβλίο είχα πει ότι κάποτε θα ονομάσω έτσι κάποιο σκυλί και τώρα ήρθε η ώρα. Μαμπρούκ! Στα Αραβικά σημαίνει ευλογημένος. Μαμπρούκ λοιπόν! Δέξου το σαν ευχή και σαν υπόσχεση μικρέ!

Η γνωριμία

Εμφανίστηκε μια μέρα το χειμώνα που μας πέρασε. Έριξε μια χαμηλωμένη, ένοχη ματιά από μακριά και δέχτηκε να φάει μονάχα όταν έκρινε πως βρισκόμασταν σε απόσταση ασφαλείας. Ο λόγος που παρέμεινε στα μέρη μας ήταν η σκυλοπαρέα βετεράνων, που απλώς τον ανέχτηκε ως ακόλουθο, και σίγουρα δεν ήθελε να έχει την παραμικρή σχέση μαζί μας. 

Τον ονομάσαμε Περσέα. Το όνομα ενός ήρωα αλλά και ενός μακρινού αστερισμού.

Όσο κυλούσε ο καιρός τόσο ο Περσέας θωρακιζόταν πίσω από τους φόβους του. «Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» λέει μια παροιμία και αυτό ακριβώς άρχισε να εφαρμόζει και αυτός. Έγινε στόχος ο βιαστικός περαστικός, το μηχανάκι του delivery, η μαμά με το καροτσάκι, ο ηλικιωμένος που ύψωνε το μπαστούνι, ακόμη και αυτός που δεν τον φοβήθηκε και έσκυψε να τον χαϊδέψει. Ότι κινούταν, ο Περσέας το υποδεχόταν με ένα αγχωμένο γάβγισμα και μία κατά μέτωπο επίθεση που σταματούσε μερικές δεκάδες εκατοστά πριν από το υποψήφιο θύμα του.

Όπως ήταν λογικό δεν άργησαν οι φωνές διαμαρτυρίας. «Αυτό το σκυλί πρέπει να φύγει!», «Να φωνάξουμε το Δήμο!», «Να έρθει ο μπόγιας να το πάρει!», «Καμιά φιλοζωική. . .», «Αργά ή γρήγορα θα τη φάει τη φόλα του».

Εμείς όμως, πίσω από τα απειλητικά γαβγίσματα διακρίναμε ένα ζώο σε σύγχυση, αβέβαιο και εν τέλει ένα ζώο που ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια. Σκεφτήκαμε, υπολογίσαμε όλα τα ρίσκα και αποφασίσαμε να του δώσουμε αυτή τη δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε. Ο Περσέας θα ερχόταν μαζί μου στο σπίτι για να δημιουργήσουμε μαζί νέες αναμνήσεις και για να του δοθεί η δυνατότητα να αποκαλύψει το καλό σκυλί που ήξερα, σαν από ένστικτο, πως κρύβει μέσα του! 

Ο σκύλος μιας ζωής.

Το blog αυτό ξεκινά με σκοπό την καταγραφή της πορείας ενός στοιχήματος! Ενός στοιχήματος που βάλαμε με τον εαυτό μας αλλά θα χρειαστούμε την ενθάρρυνση όλων σας για να το πετύχουμε!
Το στοίχημά μας λέγεται Μαμπρούκ και είναι ένας σκύλος δύο περίπου ετών που το μόνο που έμαθε μέχρι τώρα ήταν να φοβάται και να φοβίζει. Ένα σκύλος που βρέθηκε στον δρόμο μας, μίλησε στην καρδία μας και αποφασίσαμε οτι αξίζει να του δώσουμε μια ευκαιρία!
Θα προσπαθήσουμε να του γνωρίσουμε τον κόσμο απ'την αρχή, να μάθει να εμπιστεύεται, να μη φοβάται και να χαίρεται. Στόχος μας είναι να γίνει ο ισορροπημένος σκύλος που δικαιούται να είναι και ύστερα να βρει μια οικογένεια να αφοσιωθεί για πάντα.
Το στοίχημα όμως δεν αφορά μόνο τον Μαμπρούκ. Αφορά και κάθε ζώο που η τύχη δεν στάθηκε με το μέρος του και βρέθηκε σε συνθήκες που ευνόησαν την ανάπτυξη ανεπιθύμητων συμπεριφορών. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να αποδείξουμε οτι τα ζώα είναι βιβλία με λευκές σελίδες και κάθε σελίδα που γυρνά, ότι κι αν έχει γραφτεί στις προηγούμενες, είναι μια  ευκαιρία για νέο ξεκίνημα.
Σε αυτό το ταξίδι, που ίσως δε θα είναι πάντα εύκολο, σας θέλουμε συνταξιδιώτες με τα σχόλιά σας και τις παρατηρήσεις σας.